ناهمگنی از خلال کلیشه های ایرانی و تجلی آن در آگاهی خلاق نیکلا بوویه

ظهور تصاویر ایرانی در آگاهی خلاق نیکلا بوویه، نویسنده و شاعر قرن بیستم که در صدد تصریح تصاویر منجمد و کلیشه­های ایرانی برمی­آید، این امکان را بر ما فراهم می­آورد تا به بررسی بداعت و طراوت روح ایرانی که پیوسته قابلیت پرواز تا بینهایت را داراست، بپردازیم. بداعتی که بوویه را شیفته­ی خود کرده، او را به سوی توازن و هماهنگی با آگاهی دیگری و در نتیجه کشف کوژیتو(اولین آگاهی به خویش) و در جهان بودگی خویش می­راند. نیکلا بوویه به لطف شناختی که در لایه­ی زیرین تخیلش مستتر است، هر گونه انتزاع کشور مورد توجهش را عینی می­سازد تا حدی که تونایی الحاق و پیوند به آن را بیابد. چنین هماهنگی­ای با هماهنگی و پیوند بین عناصر ایرانی مطابقتدارد. بوویه به لطف غور در چنین هماهنگی و اتحادی، به بهشت و سعادت نائل می­آید. چرا که آکندن وجود خویش از نگاه، امکان مواجهه ساختن باز نمودهایی از فرهنگ سوژه و ابژه، و در نهایت کشف خویشتن را در آینه­ی کشور بیگانه، برایش فراهم می­آورد. در این مقاله سعی برآن داشته­ایم تا تحلیلی تصویرشناختی از آثار نیکُلا بوویه ارائه کنیم.